Zimowopowolniekocio...

Ryś

Koniec weekendu. Za oknem znowu zima, co zdecydowanie uprzyjemnia spacery z psem. Dookoła jest pięknie biało. Podobno w nocy ma spaść najwięcej śniegu - a więc jutro trzeba wstać dziesięć minut wcześniej, żeby zdążyć odśnieżyć samochód...

Koty całymi dniami leniwie śpią, nie wiedząc nawet o zmianach, jakie sobota i niedziela przyniosła Bajce oraz bratu i siostrze Szelmy. Rodzeństwo wyruszyło wczoraj w podróż do domu tymczasowego w Częstochowie - z międzylądowaniem we Wrocławiu, ale tym razem nie u mnie.

Bajka, z kolei, pojechała dzisiaj do swojego dom stałego! To wspaniała wiadomość, bo kotka dotychczas nie miała szczęścia; już trzy chętne domy przeszły jej koło nosa. Teraz nareszcie dostanie należną porcję miłości od własnych Dużych :) 

Poniżej parę zdjęć dla wszystkich, którzy myślą o zaproszeniu kota do swojego domu - dwa koty to dwa razy więcej radości :)

Maryś i Ryś

Bracia w akcji

Cookie i Mia

Cookie i Mia

W objęciach Iru

Cookie, Iru i Mia

Mia to iskierka, niesamowicie ruchliwy kot. Nie chodzi, tylko biega, nie skacze, tylko fruwa - i nawet między miski wpada ślizgiem. Nie zatrzymuje się ani na chwilę, nie ma czasu na refleksję. Niczego się nie boi i niczym nie przejmuje. Ma ogromny tupet! Cookie i Bisou pozwalają jej na wszystko - a ona robi, co chce.

Ponieważ Mia bardzo zaprzyjaźniła się z kotami, a mnie traktuje jak housekeeping - odpowiedzialny za sprzątanie kuwety i napełnianie miski - postanowiłam jednak odizolować ją od kotów, żeby spróbowała polubić kontakt z człowiekiem. Dlatego od tygodnia Mia siedzi w klatce kenelowej - dużej, bo dla akity. Wcześniej jednak zdąrzyła zaprzyjaźnić się z Iru, która wykazuje się niesamowitą cierpliwością w kontaktach międzygatunkowych. Zdaje się akceptować każdy nasz "kaprys" ;)

Szelma

Szelma

Szelma trafiła do mnie 18 grudnia. Można powiedzieć, że została naszym świątecznym gościem. Pochodzi ze Stepnicy w woj. zachodniopomorskim, a w jej przyjazd do Wrocławia zaangażowanych było kilka osób, bez których kotka nie miałaby szans na zdrowie i dobre życie. Urodziła się w sierpniu na terenie ogródków działkowych, gdzie - szczęśliwie - koty są dokarmiane.

Dla małych kociąt dom tymczasowy jest szansą na koniec z bezdomnością, dlatego grupa wolontariuszy z tamtej okolicy od października szukała dt dla wszystkich kociąt z miotu. 



Szelma wczesną jesienią, na wolności. fot.Anduk



Szelma z mamą i rodzeństwem

Owszem, koty wolnożyjące, dokarmiane przez człowieka, jakoś sobie radzą. Ale narażone są na wiele niebezpieczeństw, wśród których prym wiodą choroby, które - nieleczone - prowadzą do kalectwa lub śmierci. Złapane dzikie kociaki to te same koty domowe, które grzeją nasze kolana w domach - tylko nie miały kontaktu z człowiekiem. Zadaniem domu tymczasowego jest przekonanie "dzikusa", że może zaufać człowiekowi, wyleczenie go - jeśli to konieczne - i znalezienie mu odpowiedzialnego domu, który nie zawiedzie kociego zaufania.

Szelma przyjechała do mnie w kiepskim stanie. Pod wpływem stresu rozchorowała się. Kiedy ją zobaczyłam, była zapłakana, z zaropiałymi oczami i przerażeniem w oczach. Stanowiła obraz nędzy i rozpaczy. Natychmiast trafiła do weterynarza i rozpoczęło się leczenie kociego kataru. Kotka zamieszkała oczywiście w łazience, żeby pozostałe koty się nie zaraziły (mimo szczepienia podobno jest to możliwe). Oswajanie również wymagało izolacji - inaczej trudno byłoby małą złapać, a - z powodu konieczności zakraplania oczu i podawania tabletek - było to konieczne dość często.

Teraz Szelma jest już prawie całkiem zdrowa. Zostało jeszcze doleczenie oczu. Izolacja od kotów - i kontakt tylko z człowiekiem - bardzo przyspieszyły jej oswajanie. W tej chwili to najwiekszy pieszczch w moim domu. Jest rozbrajająco kontaktowa: jak tylko wchodzę do łazienki, Szelma podchodzi z ogonkiem podniesionym do góry (co oznacza zadowolenie i pewność siebie) i ociera się o moje nogi. Gdy kucam, ona wywraca się na plecy i, lekko mrużąc oczy, zdaje się mówić: "Na co czekasz? Głaszcz mnie!".

Coraz bardziej się do niej przywiązuję, trudno będzie się rozstać.